بیش از ۶۰ سال پیش در منطقه ای به نام گلوگاه۱ جوانی مازنی به نام علی اکبر کلبادی که به اشتباه گلبادی هم گفته می شود با جثه نحیف و لاغر به همراه همسرش صنمبر عظیمی در سال ۱۳۲۳ در ملکی اجاره ای قهوه خانه ای بر پا کردند معروفترین غذایی که در این قهوه خانه عرضه می شد چلو جوجه مخصوص رانندگان بود و بقیه غذاها برای افرادی با درآمد کم وشاگرد شوفرها بود که مقدار عرضه ی غذا به حدی بود که کارگران را به راحتی سیر می کرد گاهی هم به دلیل سرمای هوا در زمستان مش اکبر با کمبود جوجه مواجه می شد و به اجبار کبک را جایگزین می کرد. در این میان همسر حاج اکبر با پخت نان محلی و رب انار و فروش آنها به مشتریها کم رونق بودن کار و کاسبی را جبران می کرد کیفیت چلو جوجه ها هم که به دلیل عشق اکبر آقا به مشتریان و استفاده از رب انار مخصوص محلی و غلظت و مزه و استفاده از جوجه رسمی و کره محلی زبانزد خاص و عام بودتخم مرغ و به اصطلاح نیمرو هم اگر با عشق و علاقه پخت شود خوشمزه می شود. کم کم لقب اکبر جوجه که خود مشتریان این لقب را برای ایشان انتخاب کرده بودند بر سر زبان ها افتاد و حالا این لقب به دلیل طبخ جوجه بود یا به مناسبت قد و قامت کوچک اکبر آقا بماند